ماییم و داغ زمانه

وبلاگ تنهایی خودم

ماییم و داغ زمانه

وبلاگ تنهایی خودم

دل تنگ من

 

امروز داشتم یک شعر از خانم پروین اعتصامی می خوندم......من عاشق این شاعرم

 

واقعا شعر های بسیار زیبایی دارد.........من این شعر را می نویسم که بسیار زیباست

 

امروز وقتی این شعر را خواندم بسیار گریستم.......و قطره اشک بر صورتم جاری

 

امروز حال خوشی نداشتمفقط سکوت کردم.....حتی بلبلان نیز از این سکوت من تعجب کرده

 

بودندو این شعر من رو یاد چیزی انداخت که افسوس خوردم........

 

التماس دعا از همگی دارم که خیلی داغون شدمیه چند روزی می خواهم ساکت باشم

 

عنوان شعر هم هست:         ارزوها

 

     

 

ای خوش اندر گنج دل زر معانی داشتن

نیست گشتن لیک عمر جاودانی داشتن

 

عقل را دیباچه اوراق هستی ساختن

علم را سرمایه بازارگانی داشتن

 

کِشتن اندر باغ جان هر لحظه ای رنگین گلی

وندران فرحنده گلشن باغبانی داشتن

 

دل برای مهربانی پرورندان لاجرم

جان به تن تنها برای جانفشانی داشتن

 

ناتوانی را به لطفی خاطر اوردن به دست

یاد عجز روزگار نا توانی داشتن

 

در مدائن عاشق جغد گشتن یک شبی

پرسشی از دولت نوشیروانی داشتن

 

                    صید بی پر بودن و از روزن بام قفس

                    گفتگو با طائران بوستانی داشتن

دلداده

 

 

 
 
ای جان من ای نور من ای دولت منصور من

                                               جان بر رهت بنهاده ام ای جان من ای نور من

 

در اوج این تنهاییم در فقر و این بی تابیم

                                                ای اتش عشقت سرم ای شیره انگور من

 

                                پی پی بریز بر جان من ای خفته ی در گور من

 

ای نای من ای های من ای داد و ای بیداد من

                                                  اتش زنم مجنون هم ای لیلی مسرور من

 

یارم تویی جانم تویی هم جام و هم شیدای من

                                                          رفتی دگر از قلب من ای ساقی مستور من

 

                                 ناگه شکستی قلب من بشکسته شد تنبور من

 

خورشید من ای ماه من شبهای بی مهتاب من

                                           پی ریز و بر ساغر بزن ای شربت و مخمور من

 

پیمانه را لبریز کن مستی ز جانم نیز کن

                                           شاید که او از اشک من اهی زند بر شورمن           

 

                                         شاید که صید من شود این بار او در طور من

 

ای عاشقان طوبی لکم احسنت بر این کارتان

                                                 نامت بلند و جاودان ای دلبر مغرور من

 

پردیس من ای نار من هستی تو ای معشوق من

                                                        شهباز من صیاد من  ای یاور مسرور من

 

                                     شوریده گشتی ناگهان در دام و در ان طور من