سیب

 

 

 

 

 

 

سلام به همه......داشتم شعر اقای حمید مصدق رو می خوندم که ناگهان احساس عجیبی به من دست داد

 

 نمی دونم چه حس عجیبی بود...........واقعا شعر زیبایی را به تصویر کشیده

 

سیب را برای تو چیدم

 

که ناگهان

 

باغبان امد و او را دیدم

 

و چقدر نزدیک بود

 

عطر ان سیب که در دست تو بود

 

و در اندیشه ان روزی که

 

                                  ((  سیب از دست تو افتاد به خاک))

 

           

                           چشم گریان من آن روز عزیز                 

                           زخم بر دل شوریده  

 

                                                               نوایی دردناک.

                                     

 

                                                                          

 

 

 

 

 

 

تو به من خندیدی و نمی دانستی...

من به چه دلهره از باغچه ی همسایه سیب را دزدیدم

باغبان از پی من تند دوید

سیب   را در دست تو دید...

                                    غضب آلود به من کرد نگاه

سیب دندان زده از دست تو

                                   افتاد به خاک تو رفتی و هنوز....

سالهاست که در گوش من...

                                  آرام  .آرام

وقتی گام تو تکرار کنان....

                                  می دهد آزارم

و من اندیشه کنان غرق

                                  این پندارم

"که چرا خانه ی کوچک ما سیب نداشت........!!!!"

کنج قفس۲

سلام....داشتم امروز اشعار خانم شاعره پروین اعتصامی رو می خوندم که این شعرش توجه من رو به خودش جلب کرد....واقعا اشعار زیبایی دارند....من که به اشعارشون خیلی علاقه دارم

واقعا در من اثر گذاشته بود...........بغض گلویم را فشرد  اشک در دیده من جمع شد.......همیشه نیمه شبها کتاب اشعار ایشان را می خوانم

 و این سوال در ذهن من است؟

که چرا در قفس هیچ کسی کرکس نیست؟؟!!

 البته به دلیل زیادی شعر قسمتی از ان را گذاشتم

موفق باشید........شوریده

بلبلی گفت به کنج قفسی

که چنین روز مرا باور نیست

اخر این فتنه سیه کاری کیست

گر که کار فلک اخضر نیست

انچنان سخت ببستند این در

که تو گویی که قفس را در نیست

قفسم گر زر و سیم است چه فرق؟!

که مرا دیده به سیم و زر نیست

دیده بر بام قفس باید دوخت

دگر امروز گل و عنبر نیست

طوطی از قفس دیگر گفت

چه توان کرد ره دیگر نیست

چه هوس ها به سر افتاد مرا

که تبه گشت و یکی در سر نیست

چه غم ار بال و پرت ریخته شد

دگرم حاجت بال و پر نیست

و من می گویم:

من که امروز در این کنج قفس زندانم

از غم و غصه و نامردی دهر گریانم

همچو بلبل به اسیری و به بند افتادم

پشت این میله زندان ز جهان حیرانم

نکند هیچ کسی بر دل زارم نگهی

کنج زندان سیه بر همگان خندانم

اگر امروز مرا راه به بستان می بود

تلخی تجربه روز و شب زندانم

شب شد و کنج قفس گشت سیاه

ماه هم نیست ببینم به خدا تنهایم

در قفس شاعر شوریده عجب درّی گفت

از غم و غصه جادوگر دهر ویرانم

دیوانه

می خواهم برای اولین بار طعم دیوانگی را بچشمدیگر از عاشقی خسته شدیم

می خواهم ازاد باشماز همه به خاطر این دیر اپ کردنم هم معذرت می خوام

حالم نسبتا بهتر شده اگر اتفاق خاصی نیفته

موفق باشید......شوریده

ای خوشا دیوانه بودن خنده کردن بر جهان

فارغ از دنیا شدن از دست نامردی ان

مست و مجنون گشتن و ازادی از هر نوع غمی

بی خیال لیلی و شیرین و هر درد و فغان

کندن زنجیر و غل و از پای و از دستان خویش

فارغ از دنیا و از از عشق و همه جادوگران*                  *:دخترانی که پسرها را فریب می دهند

کوفتن سنگ و چماق بر ان سر پر ادعا

بزم شادی و خوشی در مجمع دیوانگان

بس که عاشق من شدم دیگر نخواهم عشق را

بر سر قبرم چو ایی حمد یاسینی بخوان

این نصیحت را شنو عبرت بگیر و گوش دار

این مسیر عاشقی شوریده رفته است بی گمان

ای خوشا دیوانه بودن خنده بر دنیا و عشق

عشق من دیوانگی و قهقهه بر دلبران