ماییم و داغ زمانه
وبلاگ تنهایی خودمماییم و داغ زمانه
وبلاگ تنهایی خودمیار
دلبر من تو یار من ای مه و ای نگار من
ای تو و چین ابروان گشته مدام کار من
در هوسم که باده را در ره تو بنوشمی
می شکنم غرور خود ساغر تو کنار من
ای مه و ای جلال من ای بت و ای سرای من
می کُشی و تو می بری این دل بی قرار من
سوز نی از جدایی است یا که ز هجر یار من
ای دل پر فغان من می رسد این بهار من
ای دل شوریده چرا جام و سبو می شکنی
در شب و دوری و فغان یاد نما ز یار من
گو تو دعا برای یار مست شو از صدای من
سجده نما و گریه کن تا برسی به دار* من دار: سرزمین
دلداده
جان بر رهت بنهاده ام ای جان من ای نور من
در اوج این تنهاییم در فقر و این بی تابیم
ای اتش عشقت سرم ای شیره انگور من
پی پی بریز بر جان من ای خفته ی در گور من
ای نای من ای های من ای داد و ای بیداد من
اتش زنم مجنون هم ای لیلی مسرور من
یارم تویی جانم تویی هم جام و هم شیدای من
رفتی دگر از قلب من ای ساقی مستور من
ناگه شکستی قلب من بشکسته شد تنبور من
خورشید من ای ماه من شبهای بی مهتاب من
پی ریز و بر ساغر بزن ای شربت و مخمور من
پیمانه را لبریز کن مستی ز جانم نیز کن
شاید که او از اشک من اهی زند بر شورمن
شاید که صید من شود این بار او در طور من
ای عاشقان طوبی لکم احسنت بر این کارتان
نامت بلند و جاودان ای دلبر مغرور من
پردیس من ای نار من هستی تو ای معشوق من
شهباز من صیاد من ای یاور مسرور من
شوریده گشتی ناگهان در دام و در ان طور من
