سلام به همه......داشتم شعر اقای حمید مصدق رو می خوندم که ناگهان احساس عجیبی به من دست داد
نمی دونم چه حس عجیبی بود...........واقعا شعر زیبایی را به تصویر کشیده
سیب را برای تو چیدم
که ناگهان
باغبان امد و او را دیدم
و چقدر نزدیک بود
عطر ان سیب که در دست تو بود
و در اندیشه ان روزی که
(( سیب از دست تو افتاد به خاک))
چشم گریان من آن روز عزیز
زخم بر دل شوریده
نوایی دردناک.
تو به من خندیدی و نمی دانستی...
من به چه دلهره از باغچه ی همسایه سیب را دزدیدم
باغبان از پی من تند دوید
سیب را در دست تو دید...
غضب آلود به من کرد نگاه
سیب دندان زده از دست تو
افتاد به خاک تو رفتی و هنوز....
سالهاست که در گوش من...
آرام .آرام
وقتی گام تو تکرار کنان....
می دهد آزارم
و من اندیشه کنان غرق
این پندارم
"که چرا خانه ی کوچک ما سیب نداشت........!!!!"